Ujęłabym to nieco inaczej, wgłębiając się w „Boga…” czytelnik nie tyle posuwa się dalej, co schodzi głębiej, do esencji, do samej istoty, do Źródła. O ile w „Szalonej…” autorka poruszała różne aspekty naszego ludzkiego doświadczenia, w swej nowej książce odkrywa przed czytelnikiem uniwersalny mechanizm, którego rozpoznanie, zaufanie mu i zgodne z nim podążanie są jedynym, przystającym do natury wszechrzeczy, sposobem na szczęśliwe i obfite życie.

Autorka pokazując Poruszyciela Wszystkiego (jakkolwiek czytelnik gow zgodzie ze swym światopoglądem czy wiarą nazywa) jako Wszechpojemną Bezwarunkową Miłość, daje liczne, weryfikowalnei dostępne każdemu w osobistym doświadczeniu, przykłady. Demaskuje uwarunkowania i dogmaty. Dowodzi, że komitywa z Bogiem, gdy pojmie się jego prawdziwą naturę, jest jedyną gwarancją nie tylko satysfakcjonującego, ale przede wszystkim ciekawego życia.

Prowadząc krok po kroku przez meandry skostniałego przez wieki postrzegania natury praw rządzących światem i ludzką egzystencją, skłania do zmiany owego postrzegania, puentując : nic się nie zmieni „dopóki zmianie nie ulegnie widzenie – i to jest jedyne, w czym dostałeś, człowieku, tak zwaną wolną wolę”. I unaoczniając dalej, że „każda chwila jest Sądem Bożym”, bo w każdej jednej chwili bóg komunikuje się z nami, mówiąc: OK lub to nie tu.

Fascynująca opowieść o nas samych, dla umysłu logiczna, a do sprawdzenia jej prawdziwości na własnej skórze autorka zachęca każdego, kto odważy się zaufać. Chociaż raz. I ten jeden raz może odmienić całe życie.